ساختار روایت داستانی؛ نشانه شناسی

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- ارسطو می گوید که هر روایت سه بخش دارد که شامل موارد ذیل می شود:

1. ابتدا

2. وسط

3. انتها

ساختار روایی در انواع روایت ها تقریبا یکسان است این بدین معناست که ما در نمایشنامه، داستان کوتاه و فیلم ساختار زیر را داریم:

پرده اول: معرفی شخصیت ها و ستینگ (30 دقیقه)

پرده دوم: کشمکش ها (60 دقیقه)

پرده سوم: نتیجه (30 دقیقه)

صحنه (Scene) و سکانس (Sequence) چیست؟

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- یک صحنه از چند نما تشکیل می شود. بازگشت به گذشته، بازگشت به آینده، فلش بک و فلش فروارد و برش خوردن آنها.

مجموعه هشت نما یک صحنه می شود.

سکانس مجموعه ای از چند صحنه است که واحد مشخصی را که در کل فیلم را تشکیل می دهد می گویند.

برای مثال چند صحنه را با هم مرور می کنیم:

صحنه 1: بازی پسر بچه در کوچه (7 نما داشت)

صحنه 2: داخل خانه پر تجمل کودک از خانه دختر.

صحنه 3: خانه فقیرانه پسر و مشاهده ماشین کوکی

صحنه 4: درگیری پدر و مادر بچه به خاطر نداشتن پول کرایه

صحنه 5: اسباب کشی و دور شدن بچه و نگاه دختر بچه

سکانس به لحاظ روایی بخشی از فیلم است که در آن اتفاق افتاده است.

10 الی 15 دقیقه یک سکانس است. برای مثال یک سکانس فیلم را با هم مرور می کنیم:

سکانس 1: آشنایی دختر و پسر در کودکی

سکانس 2: دیدن دختر توسط پسر در حال خرید و گم شدن آن

سکانس 3: زنده شدن عشق کودکی در پسری که اکنون موفق و پولدار است.

سکانس 4: تلاش پسر برای پیدا کردن دختر

سکانس 5: موانع متعدد برای پیدا کردن دختر

سکانس 6: پیدا کردن دختر

سکانس 7: ...

سکانس 8: آغاز زندگی مشترک

ساختار بصری فیلم؛ نشانه شناسی

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- همانطور که گفته شد فیلم دارای یک ساختار بصری است که این ساختار خودش از بخش های مختلف تشکیل شده است.

1. قاب (Frame): کوچکترین واحد یک فیلم است. به طور معمولی در سینما در هر ثانیه، 24 قاب دارد. اگر کمتر باشد فریم آن را تشخیص می دهند. در ویدئو تعداد آ« به 30 می رسد. بلحاظ نشانه شناسی تمام عناصر عکس در یک قاب قابل تحلیل است.

مثال: عکس بچه ای که در حیاط ماشین اسباب بازی اش را از دست داده است.

2. نما (Shot): یک شات وقتی است که دوربین را روشن می کنید و سوژه را دنبای می کنید، تا زمان خاموش کردن دوربین در یک شات می گویند.

زمانی که فیلم بردار بخواهد همان سوژه را از زاویه دیگری نشان بدهد، یا سوژه را نشان دهد از نمای متفاوتی استفاده می کند.

برای مثال هشت نما را در یک فیلم داستانی می توانیم اینطور نمایش دهیم:

نمای 1: دوربین از پشت سر بچه ای را دنبال می کند که در کوچه اسباب بازی اش را کنار دیوار حرکت می دهد.

نمای 2: روی زمین می نشیند و ماشینش را در دست می گیرد.

نمای 3: نمای نزدیک از ماشین در دست های پسر بچه نشان داده می شود.

نمای 4: نمای دختر بچه از پنجره خانه ای روبروی کوچه نگاه می کند.

نمای 5: نمای خیلی نزدیک از صورت دختر بچه

نمای 6 و 7 و 8: ...