در فضای مجازی چه می توان کرد؟

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- نوشتن در باب فضایی که در آن هستی و در آن نیستی بسیار دشوار است. چراکه ماهیتی دوگانه بر این فضا حاکم است. از یک سو آن را می بینی که چگونه وقت و بی وقت و گاه و بی گاه زمان را در دستان خودش می گیرد و تو را از زمان واقعی خارج می کند و در آن نیستی چون عرصه وسیع آن چنان است که نمی توان هیچ حد و مرزی برای آن قائل شد و در این شرایط سخن گفتن از اینکه در این فضا چه می توان کرد شاید قدری شبیه به یک ادعا باشد.

شبیه به ادعای کسی که می خواهد به کودک خود بگوید، در زندگی چه می توان کرد؟ سوال اینجاست که در زندگی چه نمی توان کرد؟ و سوال دوم اینکه در فضای مجازی چه نمی توان کرد؟ به هر حال فضای مجازی عرصه ای است که کلام به آن راه پیدا کرده است. عرصه ای که جولانگاه فکر است و کلمه!

در حقیقت من فکر می کنم فضای مجازی باید بتواند تمام فضای حقیقی را پوشش دهد. همانند سایه ای از حقیقت که در بعد دیگری از ابزار برای  انسان متجلی می شود. بعدی که نه زمان دارد و نه مکان و در عین لامکانی و لازمنی بودنش، بسیار سیال است. سیال به این معنا که می تواند تمرکز خودش را در نوع بیان یک مطلب به راحتی تغییر دهد. ابتدا فقط بیان کند، سپس نشان دهد و شاید گاهی توامان این دو را ممزوج کند و هم بیان کند و هم نشان دهد.

فضای مجازی به اعتقاد من می تواند همه چیز و همه کس را در بر بگیرد. از این جهت می توان همه کار در آن کرد اما با این شرط که همه کارها رنگ و بوی دیگری می یابند. رنگ و بوی مجاز، الکترون، الکتریسیته، ناپایداری و گذرا بودن. بنابراین در فضای مجازی همه چیزی که در دنیای حقیقی قابل انجام است قابل انجام شدن است، الا همه چیزی که در دنیای حقیقی انجام می شود. من فکر می کنم در فضای مجازی حقیقتی دیگر با رنگ و بوی دیگر حاکم است و این نکته ای است که هرگز نمی توان در مورد این فضا نادیده گرفت.