زبان به عنوان نظام نشانه ای

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- دکتر سلطانی فر در کلاس نشانه شناسی و مطالعات فرهنگی بحث زبان به عنوان نظام نشانه ای را مطرح کرد.

لیکاف نظام نشانه ای را به دو رویکرد عمده تقسیم می کند:

1. رویکرد ذات گرایانه (Essentialism): این رویکرد در یونان باستان ظهور کرده است. ذاتگرایان ریشه ها در تفاوت های زیست گرایانه می دانند و شیوه های جماعه این نقش های فرهنگی را خلق کرده است.

رویکرد ذات گراینه خود به سه بخش تقسیم می شود:

الف) رویکرد نقصان: طبق آن تفاوت های زنان نقص دارند.

ب) رویکرد تسلط: بعنی سلطه ای که مردان بر زنان دارند باعث این تفاوت های زبانی شده است اما آن را طبیعی نشان می دهند.

ج) رویکرد تفاوت: آنها متفاوت صحبت می کنند. چون خودشان متفاوت هستند. تفاوت ها طبیعی اند.

2. رویکرد برساختگرایانه (Constructionism): این رویکرد می گوید که انسان ها بلحاظ ذاتی تفاوتی ندارند و سلطه در گفتار مردانه و انفعال زنانه برساخته ساختهای مردانه است؛ آنها این را در زبان تولید می کند. 

رویکرد برساختگرایانه خود به دو بخش تقسیم می شود:

الف) رویکرد قوی که کاملا ریشه در قراردادهای اجتماعی دارد.

ب) رویکرد ضعیف که بخشی را طبیعی و بخشی را برساخته می دانند.