زبان و نشانه های زبانی در نشانه شناسی

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- دکتر سلطانی دو منبع Noormags و Ensani.ir را به عنوان پایگاه هایی برای مطالعه مقالات زبانشناسی معرفی کرد.

در این بخش وی با اشاره به جمله از ای کارل کراوس، روزنامه نگار و نویسنده بحث را شروع کرد: «زبان مادر اندیشه است و نه کنیز آن.»

ابتدا به کلمه می پردازیم. کلمه چیست؟

به عنوان مثال کلمه «سبز» را در نظر بگیرید.

پرس می گوید: سبز نمایه ای یا Indexical و شمایلی یا Iconic و نمادین یا Symbolic

90 درصد واژه ها جزو واژه های نمادین قرار می گیرند. سبز دالی است که بلحاظ ساختاری از چند واج (Phoneme) تشکیل شده است.

در خصوص رابطه ذاتی صورت و معنای نشانه های نمادین، الان می گویند نیست. اما آنهایی که در حوزه جادو کار می کنند، این ها را مرتبط می دانند. دعا می خوانند و آن را اثرگذار می دانند.

ابوریحان بیرونی معتقد است که حروف وزن دارند. و می گفت که خرچنگ وزن معادل خرچنگ دارد.

نشانه ها ساختار دارند. وقتی فیلم به مثابه نشانه می گیرید اجزا دارند.

اجزای حروف زبانی، واج است. کوچکترین آنها که خودش معنا ندارد.

واج ها باعث تقابل معنا می شود. تفاوت واژه کار و بار در یک واج ک و ب است. خود واج ها ساختارهای ریزتری دارند و ارزش و عدم ارزش تار صوتی باعث تمایز از آنها می شود. «و» و «ف» تفاوتشان ارزش تارهای صوتی است. «تقابل ها باعث معنا می شود.»

واج هایی که در زبان یک واژه را می سازند، همان قواعد جانشینی و همنشینی آورد. «سبز» برای ما قابل تصور نیست.

قاعده دیگر بین آنها حاکم است. دو تا همخوان ساکن همزمان نمی آیند. سبز درست نمی شود.

بین واژه های زبان نیز قواعد ساختاری حاکم است. سبز به نقطه خاصی در طیف رنگ اشاره دارد. و معنای ضمنی سبز، نشانه سیادت، رشد، نمو و زندگی است.

بلحاظ قواعد نشانه های زبانی با دیگر نظام های نشانه ای ندارند.

بحث این جلسه این است که سوسور گفته: نشانه شناسی علم عام تری است و زبانشناسی جزئی از نشانه شناسی است.