مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.
مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.بازنمایی تصویری (Visual Representation)
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در نشانه شناسی ما یک سری عناصر نشانه شناختی داریم که در واقع عناصر طراحی و عکاسی و نقاشی هستند.
این عناصر عبارتند از:
- نقطه و خطوط
- اشکال
- بافتار
- حجم
- ارزش
- رنگ
- فضا
خط نیز فاصله میان دو چیز است و ضخامت ندارد.
اشکال هندسی، از ترکیب خطوط شکل می گیرند. طول و عرض دارند.
ما در واقع دو نوع شکل داریم:
1. اشکال هندسی
2. اشکال ارگانیک
بافتار چیست؟
بافتار یا Texture از ترکیب شکل و خط ایجاد می شود. برای مثال هرچه فاصله خطوط بیشتر باشد زبری بیشتر دیده می شود و هرچه فاصله کمتر باشد نرم تر به نظر می آید.
کنتراست هم در این زبری و نرمی اثر دارد. کیفیت بساوایی و لامسه ما را درگیر می کند.
حجم چیست؟
علاوه بر طول و عرض، شکل دارای عمق و ضخامت است. تکنیک هایی هستند که با سایه زدن تنظیم (ارزش) را انجام می دهیم. به یک حجم واقعی می توان از زوایای مختلف نگاه کرد.
ارزش چیست؟
تغییر کنتراست باعث ایجاد ارزش می شود.
فضا چیست؟
فضا ممکن است دو شکل مثبت و منفی داشته باشد. چارچوب قرار گرفتن بافتار را فضا می گویند.
در یک تصویر نقاطی که سیاه هستند را فضای منفی و نقاطی که رنگ نشده اند و سفید می باشند را فضای مثبت می گویند.
فضا شامل دو بخش می شود:
1. عمق: اگر سوژه و سایر فضاها فاصله داشته باشند.
2. کم عمق: اگر پرسپکتیو وجود داشته باشد.
فضا در بعد نیز به دو قسمت تقسیم می شود:
1. دو بعدی
2. سه بعدی
کاربردهای نمادین اشکال چه هستند؟
ما مربع را برای زمین به کار می بریم.
مثلث در مسیحیت نماد تثلیث است.
دایره نماد کامل بدون عیب و نقص بودن می باشد.
علامت دایره سفید و سیاه که دو نقطه سفید و سیاه در آن وجود دارد را یین یانگ می گویند.
علامت بعلاوه نمادصلیب سرخ و علامت ضربدر نماد ممنوع بودن یا مجهول بودن است.
رنگ؛ به عنوان نشانه ای بصری
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- پایه نشانه های بصری رنگ است. رنگ در نشانه شناسی خیلی مهم است. رنگ ها را از دو جهت می توان شناخت. دو نوع معنا دارند:
1. معنای صریح (Denominational)
2. معنای ضمنی (Connotational)
من می گویم سبز، منظورم خود سبز است. می گویم سبز و منظورم جنبش سبز است.
معنای «بناسزنق»--> رنگ های اصلی است.
همه پدیده ها طیف هستند و ما در ذهنمان آنها را مقوله بندی می کنیم. ما رنگ ها را به گروه های مختلفی تقسیم بندی می کنیم.
در مورد معنای صریح رنگ نیز هیچ جای اجتماعی وجود ندارد. چشم ما قادر به تجزیه 10 میلیون رنگ است. مغز برای ساده سازی آن را مقوله بندی می کند.
سیستم های رنگ کدام ها هستند؟
سیستم رنگ مونسل (Mun-sell Color System): آلبرت مونسل نقاش امریکایی آن را در اوایل قرن بیستم ابداع کرده است و رنگ ها را از هم جدا می کند.
سیستم توصیف رنگ سی. آی. ایی. (CIE Color Specifications System) متعلق به کمیسیون بین المللی رنگ است و بیشتر در صنعت غذا، کاغذ، پلاستیک، منسوجات و غیره استفاده می شود. در این سیستم از استعاره هایی از «آبی آسمانی»، «سبز دریایی» و ... استفاده می کنیم. زنگ کاملا فرهنگی است. در فرهنگ فارسی قدیمی آبی نبوده است و بیشتر از فیروزه ای استفاده می شده است.
رنگ های شناسایی شده در زبان های مختلف
انگلیسی: 6 عدد
شونا: 4 رنگ
زبان بای: 2 رنگ
در واقع 8 میلیون رنگ داریم و ذهن و زبان برای نامگذاری آنها محدودیت دارند.
رنگ: معانی ضمنی رنگ ها کاملا فرهنگی است. مثلا در فرهنگ فارسی برای رنگ قرمز:
1. قرمز شد (خجالت کشید)
2. گونه های سرخ (شاداب)
با سیلی صورتم را سرخ نگه می دارم. (آبرو داری می کنم.
برای رنگ زرد داریم:
1. رنگش زرد شد (مریض شدن یا ترسیدن)
2. زرد کرد (شدیدا ترسید)
3. زرد و زار (مریض)
رنگ ها کاربرد نمادین و مثبت و منفی دارند. مثلا زرد با بار مثبت را طلایی می گویند. در امریکای شمالی، آبی معنای مثبت و خوب و سرخ معنای منفی و بد دارد.