خوانش عکس؛ نشانه شناسی ساختگرا

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- سوزان سانتاک در نوشتاری با عنوان «مقاله ای درباره تصاویر» عناصر اصلی عکس را به شرح ذیل نام می برد:

1. میدان تصویر
2. ...
3. ...

اینکه چطور می توانیم عناصر عکس را تحلیل کنیم؟

1. تحلیل مبتنی بر آنچه سوسور گفته: بر اساس محور جانشینی و همنشینی
2. تفابل های قطبی در عکس
3. ارجاع مستقیم و ضمنی عکس
4. روایت عکس
5. جهت عکس

روابط همنشینی چیزهایی هستند که در عکس وجود دارند.

روابط جانشینی چیزهایی هستند که در عکس نیستند.

روابط همنشینی بالا، پایین و ... می آید.

همنشینی یعنی چه چیزی در کنار چه چیزی هم نشین شده است.

روابط جانشینی در رابطه با آنچه در عکس آورد و نیاورده است یعنی عکاس می توانسته چه معانی را بیاورد و نیاورده و چه و چه مواردی را می توانسته بیاورد.

تقابل های قطبی در عکس

از جهت های مختلفی تقابل هایی در عکس وجود دارد:

1. تقابل سرمایه داری و فقر
2. تقابل امکانات و بی پولی
3. تقابل شادی و غم
4. تقابل بالا و پایین

برای این مورد ابتدا باید تقابل های صریح را پیدا کنید و سپس آن را به تقابل های ضمنی ربط دهید.

برای مثال تقابل میان «زندگی» و «مرگ»

تقابل میان «جلو» و «عقب»

تقابل میان «پیر» و «جوان»

ارجاع مستقیم و ضمنی در عکس

بارت در مقاله «پیام عکس» این دو نوع ارجاع را از هم متمایز کرد. ارجاع مستقیم و معنای صریح آن و ارجاع ضمنی و معنای ضمنی است.

عکس آلفرد یعقوبزاده را ببینید.

روایت در عکس

هر عکس لحظه ای را منجمد می کند. می توان برای هر عکس روایتی را متصور شد. عکس برشی کوتاه از اتفاقاتی است که در جهان می افتد.

عکس وداع سعید صادقی را ملاحظه کنید.

جهت در عکس

جهت های حرکتی متفاوت گاه در عکس دیده می شود که معنادار است. این جهت ها در عکس های روبرو مشخص می شود.