جستاری در باب سیاست، هژمونی و ایدئولوژِی

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- دکتر نجاتی حسینی معتقد است که سیاست بعدی از قدرت است، قدرتی که می تواند تدبیر کند، خط مشی دارد و این خط مشی می تواند تاثیرگذار باشد. می تواند تکوین کند و این ها می توانند امور فرهنگ، اجتماعی باشند که چیزهایی را تغییر می دهند.

تکوین کردن به معنای ایجاد کردن است یعنی سیاست می تواند یک فرآیند را ایجاد کند.

در این میان نقش ایدئولوژی و هژمونی مطرح می شود که فرآیندها را دچار تحریف می کنند. 

مارکس برای اولین بار ایدئولوژی را مطرح کرد. ایدئولوژی از نگاه وی جامعه را تحریف می کند. سیاست خیلی چیزها را تخریب می کند و خودش مخرب است.

یونسکو چه سازمانی است؟

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- سازمان‌ آموزشی،‌ علمی ‌و ‌فرهنگی ‌ملل ‌متحد (یونسکو) در چهارم نوامبر 1946 تأسیس شد و در شانزدهم نوامبر 1946، چهل و شش کشور از جمله ایران اساسنامه آن را امضا کردند. یونسکو در بند اول اساسنامه خود، هدف از تشکیل این سازمان را چنین بیان می‌دارد: کمک به استقرار صلح و امنیت از طریق ترویج همکاری‌ میان ملت‌ها در زمینه‌های آموزش، علوم و فرهنگ به منظور افزایش احترام همگان به عدالت، حاکمیت قانون، حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه، بدون توجه به تفاوت‌های نژادی، جنسیت، زبان و مذهب، مطابق با منشور ملل متحد. 

یونسکو برای اینکه بتواند اهداف خود را در قرن بیست و یکم تحقق بخشد، می‌کوشد چالش‌ها و پیامدهای جهانی‌شدن را با همه پیچیدگی‌هایش درک کند و به تعیین راهبردها و خط‌ مشی‌هایی از مواضع فرارشته‌ای، میان‌رشته‌ای و بین فرهنگی بپردازد که همگان ـ به ویژه کشورهای توسعه‌نیافته و قشرهای محروم جامعه ـ از دستاوردهای آن بهره‌مند شوند.

یونسکو چارچوبی را برای بررسی مشکلات جهانی انسان‌ها بر اساس برابری کشورهای عضو ارائه می‌دهد که بر مبنای اصول جهان‌شمول، تنوع و کرامت انسانی استوار شده است. این سازمان به طور جدی در پی تقویت ارکان منسجمی است که صلح، توسعه پایدار و حقوق بشر را تشکیل می‌دهد و در زمینه فقرزدایی و ترویج گفت‌وگو میان تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و مردم مشارکت می‌کند.

برای مراجعه به سایت فارسی یونسکو می توانید از لینک سایت یونسکو استفاده کنید.

سیاست های زبانی در کشور

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- بسیاری از کشورها سیاست های زبانی را به نفع یا به ضرر استفاده زبانی یا مجموعه ای از زبان ها طراحی می کنند. به این سیاست ها، سیاست های زبانی یا Language Policy می گویند. همچنین ملت هایی هستند که به طور تاریخی از سیاست های زبانی استفاده کرده اند و بیشتر برای ترویج یک زبان رسمی در مقابل دیگر زبان ها این سیاست ها را اعمال می کنند. بسیاری از کشورها اکنون سیاست هایی دارند که زبان های منطقه ای را حفاظت می کنند و زبان قومی که زنده است و در معرض تهدید قرار گرفته در این کشورها مورد حمایت قرار می گیرد.

سیاست زبانی چیزی است که یک دولت رسما از طریق قانونگذاری آن را اعمال کرده و تصمیمات قانونی و سیاستگذاری ها تعیین می کنند که زبان چگونه استفاده شود. پرورش مهارت های زبانی نیازمند همراهی اولویت های ملی یا قرار دادن حقوق افراد یا گروه ها برای استفاده و نگهداری از زبان می باشد.